پسرک...

پسرک ببخش اگر با این صراحت جواب نه را به صورتت کوبیدم...

شاید تو هم نمی دانی غرور لعنتی ام تا زیر خاک هم می کشاند مرا...

اسرار کردی و من باز هم جوابم نه بود...

خدا را چه دیده ای...شاید روزی تو هم یکی از پشیمانی هایم باشی...

اما باز غرورم از همه چیز با ارزش تر است...بی تو شاید اما بی غرورم هرگز نمی توانم زندگی کنم...

همین و بس...