تقدیم به...

تقدیم به تمام زنان وطنم ایران...

 در وطنم روزی می رسد که تو با خیال راحت در کنار دریا بدوی .

 موهایت را بعد از سال ها اسارت به دست باد بسپاری .

 احساس کنی باد و آفتاب را.....وقتی به تنت می خورند .

 نگاه نا پاک به تو نباشد .

 کلماتی زمخت در کنار گوشت زمزمه نشود....

 تو را هرزه نخوانند به خاطر لباست .

 اگر آن روز دیر بود....اگر پوستت چروک شد....اگر موهایت سفید شد ...

 اگر دیگر پاهایت توان گذشته را نداشتند....اگر الان مو به تنت سیخ...شد

 ... ناراحت نباش .

 می توانی بر نیمکتی بنشینی با عصایی در دست....دخترت را نگاه

 کنی...که... در کنار ساحل می دود.....باد را لمس می کند...

 آفتاب را حس و امنیت را تجربه .

 شاید آن روز این صحنه برایت آشنا باشد...